فریادهای پدر بنیتا ۲

متاسفانه مطلب اخیر این جانب باعث سو تفاهم شده من،منظورم از این مطلب این بود که هر اتفاقی  در هر لحظه  می توانست بیفتد شما ببینید ماشین باید در چه فاصله ای و با چه شرایطی می بوده تا سارقان بتوانند خودرو را سرقت کنند خود این مطلب می تواند از خطرات احتمالی دیگری باشه که بچه ی هشت ماهه را به مخاطره بیندازد و این قضیه متاسفانه در کشور ما خیلی اتفاق می افتد که والدین فرزند کوچک و بی دفاع و بی پناه را در ماشین رها کرده و می روند و مدت طولانی آنها در ماشین تنها هستند تا والدین دوباره برگردند

شما تصورکنید ماشین روشن ،درب های خودرو باز و فاصله ی ماشین از منزل هم احتمال بسیار، زیاد بوده 

بقولی دزد حاضر،بز حاضر 

و باز تصور کنید آن کودک مشغول بازی کردن با درب ماشین می شد و درب باز می‌شد و بیرون پرت می شد ویا ناگاه ماشین به حرکت در می آمد چه

اما باز تقصیر و عذاب وجدان پدر بنیتای عزیز را نمی توان فراموش کرد

یادتان باشد که کودکتان را همیشه همراه خودتان به داخل ماشین برده و همراه خودتان از ماشین خارج کنید و او را تنها نگدارید

فریادهای پدر بنیتا

امروز دادگاه مجرمین قتل بنیتای عزیز بود. کودک هشت ماهه ای که حتی اگر موجودی زیر او را نبش هم میزد خبرش برای هر انسان سالم و دارای وجدان سخت بود اما امروز او ...........

آری اما امروز پدرش در دادگاه فریاد میزد بر سر مسببین این فاجعه از روی خشم و ناراحتی .

اما اگر من به جای قاضی  این پرونده بودم حتما پدر و مادر بنیتای عزیز را پای میز محاکمه می آوردم و از آنها سوال میکردم چرا فرزند هست ماهه خود را تنها در ماشین رها کرده اید و او را با خود نبرده اند آیا نمی توانستند او را پیش یکی از اقدام یا دوستان بگذارند به نظر من متهم اصلی این پرونده در درجه اول پدر و مادر بنیتای عزیز هستند

ایکاش ما قانونی داشتیم که می توانستیم آنها و دیگر اولیایی که فرزندانشان را اینگونه رها می کنند را محاکمه کنیم

آری فریادهای پدر بنیتای عزیز امروز از عصبانیت نبود بلکه از عذاب وجدان و ناراحتی از گار و اشتباه خودش بود

آری مسلما این چنین است