کتابی است از جلال آل احمد
درباره ی سفر جلال آل احمد و همسرش سیمین دانشور
آل احمد در بخشی از کتاب "سفر به ولایت عزراییل" به عنوان نامه دوستی از پاریس می نویسد :
"... تنها در بحران های سیاسی و اجتماعی حاد است که کلمات و عبارات و اعمال و اقدامات ، مفهوم واقعی خود را پیدا می کنند. تنها سر بزنگاه ها است که معلوم می شود ، هرفرقه و هرکس چند مرده حلاج است و تنها سر پل های خربگیری است که می توان به دقت، نیروهای دوست و دشمن را بررسی کرد و چنین شرایطی اخیرا به مناسبت جنگ خاورمیانه پیش آمد و مهره ها را نشان داد و داغ ها را برپیشانی ها زد، آن چنانکه پاک کردنش با غلط نامه هم میسر نیست.
مردم فرانسه از خرد و کلان و چپ و راست ، چقدر نژاد پرست و چقدر ضد عربند! هیچکس فکرش را نمی کرد که داغ الجزایر چنین بردل اینها مانده باشد و ماجرای لشکرکشی کانال سوئز در 1956 و ناکام ماندن آن ، چنین به انتقام کشی تحریضشان کرده باشد. به قول امه سه زر :
"همه این حیوانات رنگارنگ لشکریان جرار استعمارند. همه شان برده فروشندو همه شان به انقلاب بدهکار."
دو هفته تمام آماده کردن افکار عمومی طول کشید... همه آنها یک مرتبه به میدان ریختند؛ از سارتر گرفته تا کرگدن یا خوکی "اوژن یونسکو" نام که وقاحت را به آنجا رساند که ادعا کرد آوارگان بی وطن فلسطین که بیست سال است در اردوگاههای جنگ به سر می برند و جیره غذایی نصف یک آدم معمولی را از راه سازمان ملل دریافت می کنند ، همگی می خواهندکاری بکنند که هیتلر نکرد یعنی می خواهند این یهودی های رنگ و وارنگ اروپایی و آمریکایی را که نماینده تمدن غربند در وسط ممالک عربی قتل عام کنند! ...
